lembranzas das raices, aférraste mais a elas porque semella que estas preto do fogar. Pensas nas cousas que mais botas de menos e é como cando lembras os tempos gloriosos en presentes de decadencia. Morriña pura e dura. tal vez o que mais mágoa da e saber que este dano cho auto infrinxiste por propia vontade. É unha realidade coa que te estampas como un miro de pinchos. Crávanse na pel e ainda mais ao fondo, na ialma. lonxe do fogar canto doe recordad. fas novas cancións xa que as vellas traen os recordos para a desgracia das nosas mentes...
No hay comentarios:
Publicar un comentario